De Eindhoven Marathon met een gouden randje of .. een gekleurd kleur randje! 💜💙🧡
Ik voel me buitengewoon dankbaar voor deze ervaring. Slechts 10 weken geleden was het nog onzeker of ik überhaupt dit jaar aan de start van een marathon zou verschijnen. Het enige doel was eenvoudig: genieten, en dat is absoluut gelukt!
Laten we teruggaan naar de week voorafgaand aan de marathon. Op de laatste zondag voor de race maakte ik een rustig loopje van 50 minuten, wat eigenlijk best wel verfrissend was na al die lange trainingen. Op dinsdag deed ik een intervaltraining van 3x1000 meter samen met mijn moeder. We namen het tempo iets terug en versnelden op de 1000 meters. Het voelde goed! Maar ik had wel last van een stijve rug, wat mijn slaap niet ten goede kwam. Gelukkig kon ik op woensdag meteen terecht bij John van Fysio Fytality. Hij hielp de spanning los te maken en gaf me extra stretchoefeningen voor thuis. Als de klachten aanhielden, mocht ik vrijdag terugkomen. Gelukkig verdween de stijfheid en deed ik vrijdag nog een laatste loopje van 25 minuten, ik testte nog even m'n schoenen en trok m'n outfit van Triathlonworld aan om te kijken of alles comfortabel zat.
Verder nam ik deze week veel rust. Vanaf vrijdag begon ik ook iets meer op mijn voeding te letten, niet echt koolhydratenstapelen, maar ik verminderde de inname van fruit, groenten, pindakaas, zuivel, peulvruchten en volkorenproducten. 's Ochtends koos ik voor rijstepap in plaats van havermout en 's middags at ik bagels in plaats van volkorenboterhammen. Ook ruilde ik mijn vertrouwde ontbijtkoek in voor eierkoeken. Ik maakte zelfs een heerlijke rijstsalade met minder groenten maar met een krachtige maaltijd volgens het recept van Jamie, FRIASFOODCOACHING. En natuurlijk at ik pannenkoeken de avond ervoor.
Als je vragen hebt over voeding voor of na een wedstrijd, aarzel dan niet en stuur me gerust een berichtje.
Op zaterdagavond had ik een laatste gesprek met mijn trainer om mijn tempo te bespreken, althans dat was mijn hoop. Het antwoord dat ik kreeg, was echter anders. Hij zei: "Bij kilometer 41-42 wil ik een grote glimlach op je gezicht zien en je technisch goed zien lopen."
Zo dook ik op tijd mijn bed in op zaterdag, met dezelfde gezonde spanning als toen ik in februari alleen voor 5 weken wegging. Ik had er ontzettend veel zin in en had geen idee wat me te wachten stond.
Het verbazingwekkende was dat ik verrassend goed sliep. Om 06.00 uur ging mijn wekker af, ik sprong uit bed en liep naar buiten voor wat frisse lucht, om vervolgens te ontbijten (havermout met melk, jam en honing). Ik rekte me even uit en kleedde me om. Alles in mijn lichaam voelde klaar voor deze dag.
Om 07.00 uur stapte ik in de auto samen met mijn ouders. Ze hadden hun fietsen meegenomen zodat ze een deel van het parcours met me konden meefietsen. Dat was echt een luxe. 😉 Rond 9.30 uur vertrokken we vanuit het hotel waar ik 's nachts had geslapen naar de start. Voor het eerst voelde ik geen nervositeit voor een evenement, ik had er gewoon zin in! Om 09.50 uur stond ik klaar in startvak A. Mijn ouders wensten me succes en gingen verderop staan.
Precies om 10.00 uur klonk het startschot en begonnen duizenden andere hardlopers en ik aan onze reis. Het enige wat door mijn hoofd ging was: "Niet te hard, niet te hard. Je hebt nog een lange weg te gaan." De eerste kilometer verliep soepel, maar de tweede voelde iets te snel aan, dus liet ik mijn tempo weer zakken. Ik liep op gevoel en vond een tempo dat goed aanvoelde. Elke 6 kilometer nam ik een energiegel, terwijl mijn ouders me water aanreikten. Kilometer 18 voelde zwaarder en ik dacht: "Oei, we zijn nog niet eens op de helft." Dus nam ik een CAFF-gel. Eerlijk gezegd wist ik niet zeker of het echt zou helpen, maar ach, we probeerden het maar. En het leek te werken, want ik voelde me daarna weer goed. Mama zei bij kilometer 30 dat het pas echt begon. Dus hield ik mijn tempo rustig en concentreerde ik me op ontspannen lopen. Rechtop blijven en letten op mijn houding waren mijn mantra's. Ik zong mee met de muziek en genoot ervan. Bij kilometer 30 ging ik op weg naar kilometer 35. Ondertussen begon ik me wat misselijk te voelen, maar ik bleef trouw om de 6 kilometer een gel te nemen, zoals gepland. We hadden al ontdekt tijdens het fietsen dat te laat eten niet snel goedgemaakt kan worden, en vandaag wilden we de man met de hamer absoluut vermijden. Kilometer 38 en wow, nu ging het echt snel... was het nu al bijna voorbij? Nu mocht ik wat versnellen. Op weg naar de finish!
Het laatste deel van de marathon ging dwars door de stad en dat voelde als een groot feest.
Ik boog om de hoek en zag de finishboog. WAUW, ik heb het gewoon gehaald, de marathon! Mijn eindtijd was 03:05:07 en ik werd de 5e Nederlandse dame. Ik ben zo dankbaar dat ik een mooi bedrag heb kunnen ophalen voor KWF.
Ik wil iedereen bedanken die me gesteund heeft. ♥
Samen met Kim sloot ik de dag dansend af in het gezellige Brabant.
Ik bleef ik een nachtje in Eindhoven slapen, 's morgens even de sauna in en aanschuiven bij een welverdiend ontbijt.
Voor aankomende week laat ik de hardloopschoenen even in de kast. En ga ik lekker nagenieten. Ik zeg "op naar nog veel meer mooie doelen met Ben van Gewoonlekkerrennen.